Happy Ending
Door: Tim Sutmuller
Blijf op de hoogte en volg Tim
09 Mei 2017 | Nepal, Pokhara
IK HEB EEN HAPPY ENDING GEKREGEN!!!!!! Nee grapje... maar het werd me wel aangeboden bij de massagesalon. ''No thankyou'', was natuurlijk mijn antwoord. Een van mijn eerste, echt aparte ervaringen in Pokhara.
Kom op, je bent in Pokhara, dan moet je gewoon minstens één keer een massage nemen. Eenmaal onderweg is dat toch wel spannend. Je hebt een rare hollywood fantasie over wat er nou gaande is een zo'n dergelijke context. Zenuwachtig sta je dan eenmaal bij de balie en vraag je om een uur aan full body massage. Slippers uit, kamertje in, kleren uit, en liggen op je buik. Alles verloopt dan gek genoeg wel redelijk normaal, totdat de masseuse begint te praten. ''Do you love me?, do you have a girlfriend?, What you do on Valentine?''. Maar dat is nog niks vergeleken met de vraag of je een happy ending wilt. No thankyou... en giechelend zegt ze vervolgens dat de massage dan voorbij is.
Een rare maar wel ook een van de leukere ervaringen. Hieronder in willekeurige volgorde de beste dingen die ik heb gedaan of heb meegemaakt.
Het voetbaltoernooi in Arikaridanda.
Op een heuvel, op een stoffig veld vol met stenen, met Nepalezen een voetbalwedstrijd spelen is by far een van mijn leukste ervaringen. Het toernooi was natuurlijk niet geweldig georganiseerd. Wat het voor ons niet mogelijk maakte om de finale te spelen, die we hadden gehaald door drie eerdere wedstrijden te winnen. Ondanks het lage niveau van de voetballende Nepalezen was het ontzettend gezellig in de warme zon. Wat hadden we gewonnen als we de finale hadden gespeeld? Een GEIT!
De eerste keer in de bus zitten in Pokhara.
In de eerste week in Pokhara moest de groep naar de taalcursus op Oxford. Hier moesten we naartoe met de bus. In de te kleine bus met te veel mensen werd ik overspoeld met prikkels. De muziek, de rijstijl, de koeien op straat, de hoeveelheid mensen, de drempels, noem het maar op. Een geweldige ervaring om kennis te maken met het dagelijkse leven van de lokale bevolking.
El Clasico.
De voetbal wedstrijd tussen Madrid en Barcelona is over de hele wereld een van de meest bekeken sport evenementen in het jaar. En in Nepal is dat niet anders. In een café dat illegaal tot twee uur s'nachts open bleef zaten aan de ene kant fanatieke Real supporters en aan de andere zijde fanatieke Barça supporters. Ronaldo in beeld en je hoort geschreeuw, Messi in beeld en je hoort gejuich, en wederzijds natuurlijk. Een goed begin van de avond. Maar dan begint de wedstrijd pas echt en dan is er non-stop geluid. Voor veel Nepalezen was het een emotionele avond. Mede dankzij de winnende goal van Lionel Messi in de laatste tien seconden van blessuretijd. Een prachtige avond.
De trekking.
Als je naar Nepal gaat, dan moet je natuurlijk een trekking doen. Iets wat veel mensen zeggen. Het is wel degelijk een gemis, jazeker. Uren in de middag, in de warme zon van dertig graden lopen om vervolgens helemaal nat te worden van de dagelijkse hagel en regen die na drie uur verschijnt terwijl je berg opwaarts loopt is 100% het zwaarste dat ik ooit heb gedaan. Maar de opkomst van de zon op 3200 meter hoogte, de schattige theehuisjes, alle bergen en de gezelligheid s'avonds met de hele groep is al het geld van de wereld waard. Vijf dagen afzien, en dan de rest van je leven een geweldige herinnering.
Honorable mentions:
Alle geweldige avonden bij het gastgezin.
De potjes tafeltennis met Jeroen.
Weerwolfen.
Het eerste bezoek bij het Tibetaans vluchtelingen kamp.
Kom op, je bent in Pokhara, dan moet je gewoon minstens één keer een massage nemen. Eenmaal onderweg is dat toch wel spannend. Je hebt een rare hollywood fantasie over wat er nou gaande is een zo'n dergelijke context. Zenuwachtig sta je dan eenmaal bij de balie en vraag je om een uur aan full body massage. Slippers uit, kamertje in, kleren uit, en liggen op je buik. Alles verloopt dan gek genoeg wel redelijk normaal, totdat de masseuse begint te praten. ''Do you love me?, do you have a girlfriend?, What you do on Valentine?''. Maar dat is nog niks vergeleken met de vraag of je een happy ending wilt. No thankyou... en giechelend zegt ze vervolgens dat de massage dan voorbij is.
Een rare maar wel ook een van de leukere ervaringen. Hieronder in willekeurige volgorde de beste dingen die ik heb gedaan of heb meegemaakt.
Het voetbaltoernooi in Arikaridanda.
Op een heuvel, op een stoffig veld vol met stenen, met Nepalezen een voetbalwedstrijd spelen is by far een van mijn leukste ervaringen. Het toernooi was natuurlijk niet geweldig georganiseerd. Wat het voor ons niet mogelijk maakte om de finale te spelen, die we hadden gehaald door drie eerdere wedstrijden te winnen. Ondanks het lage niveau van de voetballende Nepalezen was het ontzettend gezellig in de warme zon. Wat hadden we gewonnen als we de finale hadden gespeeld? Een GEIT!
De eerste keer in de bus zitten in Pokhara.
In de eerste week in Pokhara moest de groep naar de taalcursus op Oxford. Hier moesten we naartoe met de bus. In de te kleine bus met te veel mensen werd ik overspoeld met prikkels. De muziek, de rijstijl, de koeien op straat, de hoeveelheid mensen, de drempels, noem het maar op. Een geweldige ervaring om kennis te maken met het dagelijkse leven van de lokale bevolking.
El Clasico.
De voetbal wedstrijd tussen Madrid en Barcelona is over de hele wereld een van de meest bekeken sport evenementen in het jaar. En in Nepal is dat niet anders. In een café dat illegaal tot twee uur s'nachts open bleef zaten aan de ene kant fanatieke Real supporters en aan de andere zijde fanatieke Barça supporters. Ronaldo in beeld en je hoort geschreeuw, Messi in beeld en je hoort gejuich, en wederzijds natuurlijk. Een goed begin van de avond. Maar dan begint de wedstrijd pas echt en dan is er non-stop geluid. Voor veel Nepalezen was het een emotionele avond. Mede dankzij de winnende goal van Lionel Messi in de laatste tien seconden van blessuretijd. Een prachtige avond.
De trekking.
Als je naar Nepal gaat, dan moet je natuurlijk een trekking doen. Iets wat veel mensen zeggen. Het is wel degelijk een gemis, jazeker. Uren in de middag, in de warme zon van dertig graden lopen om vervolgens helemaal nat te worden van de dagelijkse hagel en regen die na drie uur verschijnt terwijl je berg opwaarts loopt is 100% het zwaarste dat ik ooit heb gedaan. Maar de opkomst van de zon op 3200 meter hoogte, de schattige theehuisjes, alle bergen en de gezelligheid s'avonds met de hele groep is al het geld van de wereld waard. Vijf dagen afzien, en dan de rest van je leven een geweldige herinnering.
Honorable mentions:
Alle geweldige avonden bij het gastgezin.
De potjes tafeltennis met Jeroen.
Weerwolfen.
Het eerste bezoek bij het Tibetaans vluchtelingen kamp.
-
10 Mei 2017 - 07:31
K:
Welkom thuis! Het was een verrassing je ineens voor mijn neus te zien staan. Fijn dat je het zo naar je zin gehad hebt. Volgend jaar zal Hongkong waarschijnlijk heel anders, maar ook erg interessant zijn... :-)
Kees-Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
