Lijm snuiven
Door: Tim Sutmuller
Blijf op de hoogte en volg Tim
20 Februari 2017 | Nepal, Pokhara
Voordat ik naar Nepal ging had ik heel erg het idee dat ik een 'rijker' mens zou worden, met meer levenservaring en ja... je kent het wel. Hoe cliché dat ook klinkt, was dat een van de belangrijkste redenen om naar Nepal te gaan. En nu ben ik hier al bijna drie weken.
Voel ik me anders? Voel ik me een beter mens? Heb ik meer relativerings vermogen? Ik merk dat dit proces om een beter mens te worden, wat ik me eerst zo had voorgenomen dat ging gebeuren, is nog iets gecompliceerder dan dat je zou verwachten.
In de eerste week dat ik hier was dan kreeg jik dat welbekende reizigers gevoel; ''ooh wauw, een nieuwe cultuur, alles is vet, alles waar ik thuis over klaag dat hier ook is is hier juist heel cool''. Je kent het wel. En alles is ook heel vet en interessant, en vooral omdat het allemaal nieuw is.
In de tweede week was alles wel al goed gewend. Het vele toeteren op straat, het continue gespuug, stroomuitval, een nieuw ochtendritme. Het voelde wel normaal. Ik had minder het gevoel dat ik in een nieuwe wereld trad.
In de derde week merkte ik iets aan mezelf dat ik niet echt had verwacht. Ik zat met Jeroen bij een klein tentje wat mo'mo's te eten. En toen kwam er een klein jongentje naast ons staan vragend om eten en geld. We negeerden het kindje en hij ging weer weg. Het enigste wat ik dacht was 'ga weg', wat ook wel logisch is, denk ik..... Vervolgens zag ik hem een zak uit zijn jas halen en snoof hij eraan. Ofwel, het arme kind was lijm aan het snuiven. Niet heel veel later kwam hij weer naast ons staan en het eerste wat ik dacht was 'rot op', en ik vroeg zelfs aan Jeroen of het erg was als ik hem gewoon wegduwde. Hij ging vanzelf weg. Dit alles doet er niet eens toe. Wat ik alleen niet had verwacht was dat mijn primaire reactie op zo iets triest en zielig is: Rot op. Een dag later, ongeveer 3 kilometer verderop in de stad, kwam ik het jongentje weer tegen toen ik voor schoenen aan het kijken was. En ik gaf hem een oreo koekje, en meer gunde ik hem ook niet.
Het maakt niet uit of ik hem de dag ervoor, of diezelfde dag meer oreo's had gegeven. En ja als ik er zo over denk, en iedereen denkt zo over alles, dan verandert de wereld nooit. Maar als ik heel eerlijk ben, denk ik ook niet dat dit land zou veranderen. Ik denk niet dat mijn inzet, hoe hoog die ook is, of de inzet van alle vrijwillegers, dit land en haar mensen zal veranderen. Nepalezen, hoe hard het ook klinkt, zijn niet zo slim, staan niet open voor verandering en hebben gewoon een hele traditionele kijk op veel zaken. Hiervoor kan ik nog zat voorbeelden opnoemen. Mijn punt is dat ik erachter ben gekomen in de afgelopen week dat ik helemaal niet zo erg aan het genieten ben als dat ik had verwacht. Over sommige dingen denk ik wellicht best hard of irriteer ik me aan.
Kijk, ik geniet hier hartstikke erg, elke dag, met alle leuke mensen en leuke dingen die ik doe. Ik maak hier de gekste dingen mee die fantastisch zijn, en dit negatiefe stukje is ook maar een super klein onderdeel van mijn reis hier. Ik vind het echter ontzettend interessant dat ik meer over mezelf te weten kom, hoe ik naar dingen kijk, wat ik niet van mezelf had verwacht. Ofwel??
Ik wou toch een rijker mens worden?
Voel ik me anders? Voel ik me een beter mens? Heb ik meer relativerings vermogen? Ik merk dat dit proces om een beter mens te worden, wat ik me eerst zo had voorgenomen dat ging gebeuren, is nog iets gecompliceerder dan dat je zou verwachten.
In de eerste week dat ik hier was dan kreeg jik dat welbekende reizigers gevoel; ''ooh wauw, een nieuwe cultuur, alles is vet, alles waar ik thuis over klaag dat hier ook is is hier juist heel cool''. Je kent het wel. En alles is ook heel vet en interessant, en vooral omdat het allemaal nieuw is.
In de tweede week was alles wel al goed gewend. Het vele toeteren op straat, het continue gespuug, stroomuitval, een nieuw ochtendritme. Het voelde wel normaal. Ik had minder het gevoel dat ik in een nieuwe wereld trad.
In de derde week merkte ik iets aan mezelf dat ik niet echt had verwacht. Ik zat met Jeroen bij een klein tentje wat mo'mo's te eten. En toen kwam er een klein jongentje naast ons staan vragend om eten en geld. We negeerden het kindje en hij ging weer weg. Het enigste wat ik dacht was 'ga weg', wat ook wel logisch is, denk ik..... Vervolgens zag ik hem een zak uit zijn jas halen en snoof hij eraan. Ofwel, het arme kind was lijm aan het snuiven. Niet heel veel later kwam hij weer naast ons staan en het eerste wat ik dacht was 'rot op', en ik vroeg zelfs aan Jeroen of het erg was als ik hem gewoon wegduwde. Hij ging vanzelf weg. Dit alles doet er niet eens toe. Wat ik alleen niet had verwacht was dat mijn primaire reactie op zo iets triest en zielig is: Rot op. Een dag later, ongeveer 3 kilometer verderop in de stad, kwam ik het jongentje weer tegen toen ik voor schoenen aan het kijken was. En ik gaf hem een oreo koekje, en meer gunde ik hem ook niet.
Het maakt niet uit of ik hem de dag ervoor, of diezelfde dag meer oreo's had gegeven. En ja als ik er zo over denk, en iedereen denkt zo over alles, dan verandert de wereld nooit. Maar als ik heel eerlijk ben, denk ik ook niet dat dit land zou veranderen. Ik denk niet dat mijn inzet, hoe hoog die ook is, of de inzet van alle vrijwillegers, dit land en haar mensen zal veranderen. Nepalezen, hoe hard het ook klinkt, zijn niet zo slim, staan niet open voor verandering en hebben gewoon een hele traditionele kijk op veel zaken. Hiervoor kan ik nog zat voorbeelden opnoemen. Mijn punt is dat ik erachter ben gekomen in de afgelopen week dat ik helemaal niet zo erg aan het genieten ben als dat ik had verwacht. Over sommige dingen denk ik wellicht best hard of irriteer ik me aan.
Kijk, ik geniet hier hartstikke erg, elke dag, met alle leuke mensen en leuke dingen die ik doe. Ik maak hier de gekste dingen mee die fantastisch zijn, en dit negatiefe stukje is ook maar een super klein onderdeel van mijn reis hier. Ik vind het echter ontzettend interessant dat ik meer over mezelf te weten kom, hoe ik naar dingen kijk, wat ik niet van mezelf had verwacht. Ofwel??
Ik wou toch een rijker mens worden?
-
20 Februari 2017 - 15:31
Eric:
Hey Tim,
zeer interessant.
je leert jezelf pas echt kennen als je niet meer in je "vertrouwde" omgeving bent en met de neus op andere feiten wordt gedrukt.
Hoe ga ik hier me om, en wat doet het met mij. (noemen ze ook wel volwassen worden) Iedereen gaat daar anders mee om.
Geniet er van.
Ben benieuwd naar je volgende verhaal.
je uncle. -
20 Februari 2017 - 18:09
Oma Betty:
Hoi Tim,
Mooi om te lezen dat deze reis toch wel wat met je doet. Volwassen worden gaat niet in 1 keer.
Iedere ervaring leuk of niet leuk draagt hier aan mee. En ja meer waardering van hoe goed we het
eigenlijk hier in ons eigen land of thuis hebben.
Ook met bedelende kinderen is het de vraag....hoe ga ik hier mee om.Denk zo achteraf dat je de beste
keus hebt gemaakt.
Zie uit naar je volgende verslag.
liefs en groetjes Oma -
20 Februari 2017 - 22:26
Kees-Jan:
Nadat ik je stukje gelezen had, had ik het gevoel dat er nu precies dat gebeurt, wat je vooraf dacht: je bent aan het veranderen en je wordt WEL een rijker mens. Waarom? Alleen al vanwege het feit dat je er zo goed over nadenkt en het opschrijft.
Dit soort jongetjes is precies waarom ik ooit dit werk ben gaan doen en waarom ik ieder jaar probeer om minstens twee weken naar een land te gaan waar ik kan helpen. Helpen de mensen gereedschappen te geven om het toch zelf te doen. En of ze daar misschien een beetje te dom voor zijn? Wie ben ik om mijn 'slimme' uitvindingen en mijn 'fantastische' beschaving op te dringen? Misschien hebben deze mensen wel een hele andere behoefte die wij niet zien en waarvan zij denken dat wij daar te dom voor zijn.
Mijn opdracht voor jou de komende week of weken: probeer er eens achter te komen waar deze mensen gelukkig door zijn. Wil je dat eens doen? Ik ben benieuwd naar je ontdekkingen. Maar misschien kunnen ze het je niet uitleggen omdat wij dat niet voor kunnen stellen. Open jezelf dus voor het 'andere' (ik heb geen idee wat dat is...;-))
Bedankt voor het mooie stuk dat je geschreven hebt, ik ga op facebook deze week een verhaaltje schrijven, dat jou misschien gaat aanspreken... (en dat is een cliffhanger...)
Succes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
